Τα "Αστικά Ημερολόγια" στη Μυτιλήνη ...

Απόσπασμα από συνέντευξη τη βραδιά των εγκαινίων στη Μυτιλήνη.

(26 Ιανουαρίου 2015)

ΑΣΤΙΚΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ | ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

Tο Κέντρο Δημιουργικής Φωτογραφίας ΕΝΝΕΑ παρουσιάζει την ατομική έκθεση φωτογραφίας του Παναγιώτη Κασίμη "Αστικά Ημερολόγια", με αφορμή την έκδοση του νέου του βιβλίου με τον ομώνυμο τίτλο.

Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 9 Μάιου 2014, στις 8:30μμ, στον χώρο του Κέντρου Δημιουργικής Φωτογραφίας.


Ώράριο λειτουργίας έκθεσης
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 14:00 – 22:00
Τετάρτη & Σάββατο: 14:00 – 18:00
Κυριακή & Δευτέρα κλειστά.
Είσοδος ελεύθερη.

Πληροφορίες:
ΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΕΝΝΕΑ
Θησέως 20 & Κολοκοτρώνη, Σύνταγμα
Τηλ. 210 330 40 60
info@clubennea.gr

"Το προσωπικό project" - Workshop με τον Παναγιώτη Κασίμη.

©Παναγιώτης Κασίμης

Η φωτογραφία είναι ένα μέσο που μας επιτρέπει να στραφούμε στις προσωπικές μας ιστορίες, να τις ανακαλύψουμε και να τις περιγράψουμε στον ίδιο μας τον εαυτό. Παρόλα αυτά, συνήθως καταναλώνουμε τον χρόνο μας στο κυνήγι εντυπωσιακών εικόνων, παραμελώντας αυτό με το οποίο είμαστε εκ προοιμίου συνδεδεμένοι.  Την καθημερινή ζωή μας, τις προσωπικές μας ιστορίες. Ιστορίες, που μπορεί να γεννιούνται από χαρά ή από λύπη, να είναι αληθινές ή φανταστικές. Το μόνο τους κοινό, αλλά και ουσιαστικός παράγοντας, είναι πως γίνονται έντονα αισθητές από τον δημιουργό τους. Άρα πώς μπορούν να μετατραπούν σε προσωπικό έργο;

Η πρόκληση είναι να αποφευχθούν οι γενικολογίες και τα κλισέ και, αναζητώντας  το συγκεκριμένο και το προσωπικό, να ανακαλυφθεί το μοναδικό. 

Οι συμμετέχοντες καλούνται να "περιοριστούν" αφιερώνοντας όσο το δυνατό περισσότερο φωτογραφικό χρόνο σε ένα project της  επιλογής τους, το θέμα του οποίου θα ανακαλύψουμε από κοινού. Κατά την διάρκεια των συναντήσεων, και μέσω ομαδικής κριτικής, θα συζητήσουμε το δημιουργικό όραμα και τις πρακτικές που θα βοηθήσουν αυτό το φωτογραφικό μας ταξίδι. Βασιζόμενοι στις παρουσιαζόμενες φωτογραφίες, θα αφιερώσουμε χρόνο στην ανταλλαγή ιδεών σχετικά με την προσέγγιση, και θα μελετήσουμε το έργο φωτογράφων που έχουν χρησιμοποιήσει  την προσωπική εμπειρία ως όχημα. Στην εβδομάδα που μεσολαβεί θα έχω προσωπικές συναντήσεις με κάθε έναν από τους συμμετέχοντες για να συζητήσουμε το πώς μπορεί να προχωρήσει το έργο του περαιτέρω αποφεύγοντας την επανάληψη.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ:

Πότε: Κυριακή 10 έως  Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013.
Διάρκεια: 12 ημέρες.
Έναρξη: Κυριακή 10 Μαρτίου 2013, στις  4:00 μμ
Συναντήσεις:

• Κυριακή 10 Μαρτίου, 04:00 - 09:00μμ.
• Δευτέρα 11 Μαρτίου, 06:30 - 09:30μμ.
• Πέμπτη 14 Μαρτίου, 06:30 - 09:30μμ.
• Τρίτη 19 Μαρτίου, 06:30 - 09:30μμ.
• Πέμπτη 21 Μαρτίου, 06:30 - 09:30μμ.

Χώρος Διεξαγωγής: Στην έδρα του Φωτογραφικού Συλλόγου ΕΝΝΕΑ: Θεμιστοκλέους 49, Εξάρχεια, Αθήνα
Συμμετέχοντες:  8 άτομα. 
Κόστος: 130 €

Τηλέφωνα επικοινωνίας και δηλώσεις συμμετοχής:  210 330.40.60  &  6944 875.505
info@clubennea.gr
                                                              

Φωτογραφία και Πραγματικότητα.

Τον τελευταίο καιρό έχω δεχθεί συχνά την ερώτηση αν συμφωνώ ή αν είμαι κατά της λεγόμενης "στημένης" ή "κατασκευασμένης" φωτογραφίας. Οι ερωτώντες αναφέρονταν τόσο σ' αυτό το είδος φωτογραφίας που (ακόμα) προσπαθεί να μιμηθεί την ζωγραφική, όσο και στην conceptual φωτογραφία. 

Ως δάσκαλος, και δημοκρατικά μιλώντας, δεν μπορώ να καταδικάσω κανένα τρόπο λειτουργίας και εργασίας ή να τον απαγορεύσω. Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει αυτό που νομίζει και μπορεί, και όλοι κάνουν τα πάντα.

Όμως, ως φωτογράφος, και προσωπικά μιλώντας, πιστεύω πως η ζωή είναι μια σειρά από συγκρούσεις και αντιθέσεις όλων των μορφών, με μια άπειρη ποικιλία εκφάνσεων και περιεχομένων. Είμαστε, δηλαδή, εν δυνάμει ικανοί να αντιληφθούμε σύνθετα και δυναμικά, πολλαπλά ζεύγη αντίθετων συναισθημάτων. Δεν είναι τότε φυσικό να δημιουργούμε φωτογραφίες με πολλαπλές, συχνά ασαφείς, ιδέες και πολλαπλές αναγνώσεις μέσα από αρκετά ζεύγη αντιθετικών διαθέσεων, που μπορεί να μοιάζουν ήσυχες άλλα δεν είναι ακριβώς καθησυχαστικές, και που επιτρέπουν τη μετάδοση και την αντίληψη μιας συγκίνησης;

Μπορούμε τότε να συνεχίσουμε να τραβάμε μονοσήμαντες και μονοδιάστατες φωτογραφίες; Φωτογραφίες αυτοαναφορικές, σαν τον σκύλο που κυνηγά την ουρά του αγνοώντας οτιδήποτε άλλο; Μπορούμε να συνεχίσουμε να τραβάμε φωτογραφίες γύρω από μια και μόνο ιδέα, που περιλαμβάνει μόνο μία διάθεση, εύκολη, εύπεπτη και καταπραϋντική σαν παυσίπονο της σύνθεσης; Η φωτογραφία έχει να κάνει με πραγματικότητα, με την ζωή γύρω και μέσα μας. Καταστάσεις εξ ορισμού πολύπλοκες και πολυδιάστατες. Πιστεύω πως, ως πολυδιάστατα όντα και χρησιμοποιώντας το μέσον γι αυτό που είναι, μ' αυτές τις καταστάσεις πρέπει να εμπλακούμε και σ' αυτές οφείλουμε να ανταποκριθούμε.

Μια παρατήρηση ...

Όλο και συχνότερα παρατηρώ πως τα παιδιά φοβούνται τη δημιουργία κλισέ ενώ, ταυτόχρονα, αγωνιούν για την πρωτοτυπία. Ορισμένοι από τους καθηγητές τους φαίνεται να συμβάλλουν ιδιαίτερα στην διαμόρφωση αυτού του φόβου, αυτής της έγνοιας, της αγωνίας. Έτσι, οι μαθητές (ή και οι φοιτητές) στύβουν τον εγκέφαλό τους και καταλήγουν σε μια ιδέα και (συνήθως) στην εικονογράφησή της, αλλά πολλοί (οι περισσότεροι) είναι τόσο μακριά από το κέντρο τους, από τον εαυτό τους! Και συνεχίζουν να απομακρύνονται ικανοποιώντας το εγώ των άλλων. 

Έτσι η δραστηριότητα της σκέψης, της θεώρησης έφτασε να είναι το λεγόμενο conceptualizing και να καταλήγει να μην έχει κανένα λόγο ύπαρξης, εκτός ίσως από το να είναι ένα είδος ανταγωνιστικής ακαδημαϊκής άσκησης, το οποίο οδηγεί, με βαρετή συχνότητα και σχεδόν μαθηματική ακρίβεια, στην δημιουργία στείρων και, τολμώ να πω, ανησυχητικά άναρθρων ή αγράμματων εικόνων. 

Κατά την γνώμη μου, πρόκειται για μια σοβαρή εκτροπή που ανατρέπει (ή τείνει να ανατρέψει) την αναζήτηση για την πρωτογενή μαγεία, που ζει μέσα στον καθένα μας. Ορισμένοι από τους συναδέλφους μου ίσως θα πρέπει να ξανασκεφτούν το τι σημαίνει να οικοδομείς ταυτότητα και να την συνδέεις πιο παθιασμένα με την διαδικασία της φωτογράφησης. Είμαι προβληματισμένος, αλλά θα κάνω ό,τι μπορώ για να ζωντανέψω τον τρόπο με τον οποίο ανακαλούνται τα συναισθήματα, στο πλαίσιο της διαδικασίας της ανακάλυψης.
Σε αυτό το σημείο στην ιστορία της φωτογραφίας, όλα είναι εν δυνάμει κλισέ. Το μόνο που μπορεί να ελευθερώσει το θέμα από το να είναι κλισέ, είναι η πείνα του δημιουργού για συμμετοχή ή/και συνενοχή με το ίδιο το θέμα του και η μετάφραση αυτής της συμμετοχής σε αποκάλυψη.
Εμπιστευθείτε την τάση σας, τη διαίσθηση και την επιθυμία σας.
Ασθμαίνοντας για αέρα, το κλείστρο πυροδοτείται για να αγκαλιάσει τη μαγεία της ζωής ...

"Ανάπτυξη της προσωπικής ματιάς"

Workshop με τον Παναγιώτη Κασίμη.

Σκοπός του συγκεκριμένου workshop είναι να  βοηθηθεί ο φωτογράφος, ώστε να αρχίσει να εμπιστεύεται φωτογραφικά τον εαυτό του, να αναγνωρίσει και να «απαλλαγεί» από εικόνες οι οποίες (έμμεσα ή άμεσα), επεμβαίνουν στην φωτογραφία του ενώ δεν είναι δικές του. 
Πρόκειται για ένα workshop που απευθύνεται σε σοβαρά ασχολούμενους με την φωτογραφία.
Η συμμετοχή  προϋποθέτει καλή γνώση των τεχνικών της φωτογραφίας, μια και κατά την διάρκειά του δεν θίγονται καθόλου τεχνικά ζητήματα. Η θεωρητική καλλιτεχνική κατάρτιση, αν και επιθυμητή, δεν είναι απαραίτητη.
Απολύτως απαραίτητη είναι η αγάπη για την Φωτογραφία.
Κάποια από τα ερωτήματα που θα διερευνήσουμε κατά την διάρκεια του workshop είναι:  τι έχουμε συμπεριλάβει στο κάδρο μας, τι όχι, και γιατί; Φωτογραφίζουμε σκεπτόμενοι,  αντιδρώντας, ή μήπως κατασκευάζοντας; Βλέπουμε με την ματιά φωτογράφων που θαυμάζουμε, των δασκάλων μας ή τη δική μας; Αναπαράγουμε ή δημιουργούμε; Τι σχέση έχουμε τελικά με το θέμα μας;

Σας καλώ, λοιπόν, και σας περιμένω να με ακολουθήσετε σε ένα τριήμερο εργαστήριο συζητήσεων, κριτικής και φωτογράφησης, σκοπός του οποίου δεν είναι τόσο η απόκτηση μιας συγκεκριμένης τεχνικής ή φωτογραφικής προσέγγισης, αλλά η διερεύνηση της σχέσης μας με τη ζωή και το θέμα μας, μέσω της φωτογραφίας. 

Διάρκεια :  3 ημέρες (22 ώρες).

• Παρασκευή 12 Οκτωβρίου, 18.00 - 22.00
• Σάββατο 13 Οκτωβρίου, 11.00 - 20.00
• Κυριακή 14 Οκτωβρίου, 11.00 - 20.00

Συμμετέχοντες:  6 άτομα.

Για περισσότερες πληροφορίες (αναλυτικό πρόγραμμα, κόστος συμμετοχής κλπ.) :

Γραμματεία "Εννέα" : 210 330.40.60 (Δευ.- Σαβ.: 13.00-21.00)
Παναγιώτης Κασίμης: 6944 875.505 (Δευ.- Σαβ.: 13.00-21.00)
www.clubennea.gr
www.kasimisphotography.com
https://www.facebook.com/events/226606697468327

Έξι Νύχτες στην Ακρόπολη

του Γ. Σεφέρη

(για την αποψινή πανσέληνο)

"Στην Ελλάδα έφτασα ως την άκρη. Η μοναξιά γίνεται συχνά συγκατάβαση, όπως το φεγγαρόφωτο. Αισθάνεσαι να σε βασανίζει μια ακατασίγαστη δίψα να ομολογήσεις και δεν υπάρχει τίποτε να ομολογήσεις. Παλεύεις, ή νομίζεις πως παλεύεις, γιατί δεν έχεις πια δύναμη."
... ... ...

"-Ώρα να φεύγουμε, του είπε. Να ρητορεύει κανείς στη χάση του φεγγαριού πάει κι έρχεται. Αλλά με πανσέληνο, το πράγμα μπορεί να γίνει επικίνδυνο.

Τον βοήθησε να σηκωθεί γελώντας.

-Αυτό το φως είναι ένας φαρμακωμένος χυμός, είπε ο Στράτης.

Είχε την εντύπωση πως η Ακρόπολη ήταν καινούργια ως εκείνο το βράδυ και πως δυο χιλιάδες χρόνια συμπιεσμένος καιρός είχε ξαφνικά τιναχτεί και την είχε κάνει συντρίμματα."

... ... ... 

"Σαν έμεινε μόνος στην Ακρόπολη ο Στράτης

ανέβηκε σε μια πέτρα κι είπε:

Αναρίθμητο φως του φεγγαριού! 

Συντρίμμια, σκαλωσιές!

Ω τσακισμένες κολόνες,

Ω μεγάλη ακαταστασία.

Ω φυγή!

Η Σφίγγα, η Λάλα, ο Καλλικλής, έφυγαν.

Ο Νώντας, ο Νικόλας, έφυγαν.

Έφυγε και η Σαλώμη.

Δικαιοσύνη!

Ήτανε τρυφερές οι γυναίκες που αγάπησα· μόνο που ο χωρισμός τις έντυνε με τη σιδερένια φορεσιά του, βιαστικά."

Music ... (some lyrics & dance)

"Η Φωτογραφία στην καθημερινότητα" - Workshop με τον Παναγιώτη Κασίμη.

Το workshop διαρκεί 15 ημέρες και  αποτελείται από δυο μέρη: 

• α) Την καθημερινή φωτογράφηση,  και
• β) την  κριτική όλων των φωτογραφιών κατά τη διάρκεια των συναντήσεων.

Η φωτογράφηση, σε συνθήκες καθημερινότητας, κατά τη διάρκεια της εβδομάδας και η κριτική όλων των φωτογραφιών, τα Σαββατοκύριακα, έχουν ως αποτέλεσμα να συνδυαστεί η όποια καλλιτεχνική παιδεία ή/και θεωρητική τοποθέτηση, με την φωτογραφική πρακτική. Έτσι οι συμμετέχοντες, τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά την ολοκλήρωση του σεμιναρίου, μπορούν να πετύχουν ταυτόχρονα δυο στόχους. Αφενός, να εντάξουν τη Φωτογραφία στην καθημερινότητά τους και αφετέρου να αποκτήσουν μια πιο ξεκάθαρη ιδέα για την φωτογραφική πρακτική, με ή χωρίς συγκεκριμένους στόχους, αλλά δίχως το άγχος της επιτυχίας ή αποτυχίας. Η αναζήτηση θεμάτων και η φωτογραφική τους προσέγγιση υπό την πίεση των καθημερινών δραστηριοτήτων, αποσκοπούν στην καθημερινή εξάσκηση του βλέμματος αλλά και του τρόπου φωτογράφησης, ενώ ο σχολιασμός (τα Σαββατοκύριακα) όχι μόνο των δικών του φωτογραφιών αλλά και άλλων, με τους οποίους συχνά βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο, οξύνουν τόσο το μάτι όσο και την φωτογραφική κριτική ικανότητα του συμμετέχοντα.
Η κριτική είναι άμεσα συνδεδεμένη με την συγκεκριμένη δουλειά και το φωτογραφικό επίπεδο του κάθε συμμετέχοντα, όπως αυτά διαφαίνονται μέσα από τις φωτογραφίες που παρουσιάζει, με σκοπό την προσωπική του φωτογραφική βελτίωση.
Μέσα από την όλη διαδικασία, ο φωτογράφος συνειδητοποιεί πως, παρά το συνήθως βαρύ καθημερινό του πρόγραμμα, υπάρχει χρόνος και χώρος για την Φωτογραφία και ταυτόχρονα πως είναι πολύ πιο σημαντικό να μάθει να πειθαρχεί ακολουθώντας έναν τρόπο και μια μέθοδο εργασίας προς μια καλύτερη Φωτογραφία, από το να αποκτήσει πέντε καλές φωτογραφίες για τον τοίχο του.

Περισσότερες πληροφορίες: www.clubennea.gr

ΠΕΡΙ ΦΗΜΗΣ ...

ΜΕΡΟΣ ΙΙ ...

Στη συνέχεια, (του προηγουμένου "ΠΕΡΙ ΦΗΜΗΣ ...)και έχοντας συμβουλευτεί το διαγνωστικό μας εγχειρίδιο, γνωρίζουμε ήδη πως υποφέρετε από μια μεγαλοπρεπή αίσθηση της σημαντικότητάς σας (υπεροψία), και πως διακατέχεστε από φαντασιώσεις απεριόριστης επιτυχίας. Επίσης, είμαστε βέβαιοι πως, λόγω της κατάστασής σας, πραγματικές και αποδεδειγμένες διαπιστώσεις, (όπως, φήμη στην καλλιτεχνική φωτογραφία δεν υπάρχει, αλλά και πως η διάρκειά της είναι ασήμαντη ακόμη και στην, προς εσωτερική κατανάλωση, μικρή εκδοχή της), δεν πρόκειται να συμβάλλουν στην αποτροπή σας.

Έτσι λοιπόν, ήρθε η ώρα να περάσουμε σε ορισμένα πρακτικά θέματα και συμβουλές, τα οποία ελπίζω να σας βοηθήσουν στην πορεία σας προς μια βραχύβια και αμελητέα επιτυχία.

Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να καταλάβετε πως το τι ή ποιόν φωτογραφίζετε είναι πολύ πιο σημαντικό από το πόσο καλά το φωτογραφίζετε. Ένα από τα σπουδαία διδάγματα της φωτογραφικής ιστορίας, είναι ότι ο αριθμός των θεμάτων, τα οποία συγκινούν σε μεγάλο βαθμό το ευρύ κοινό και ταυτόχρονα άπτονται του πολιτισμού γενικώς, είναι πολύ περιορισμένος. Αυτά είναι: α) πορτρέτα ηθοποιών, β) γυναικεία γυμνά, και γ) αισθησιακά γυμνά ηθοποιών θηλυκού γένους, αν και όχι απαραίτητα με αυτήν τη σειρά. Ο ανερχόμενος διάσημος φωτογράφος, καλά θα κάνει να το λάβει σοβαρά υπόψη του. Οφείλω να είμαι ειλικρινής απέναντί σας, όσο κι αν αυτό μπορεί να πληγώσει τα λεπτά συναισθήματά σας και να υπονομεύσει την ανάγκη σας για θαυμασμό. Οι “καλλιτεχνίζουσες” φλου-αρτιστίκ φωτογραφίες σας, με μια πλαστική Diana ή Holga, και η προσκόλληση σας σ’ αυτό το στυλ, δεν πρόκειται να σας βοηθήσει. Ούτε, επίσης και τα μελετημένα, αστικά ή φυσικά, έγχρωμα ή ασπρόμαυρα τοπία σας, με μια view camera. Αυτό που είναι σημαντικό για να γίνετε διάσημοι είναι ένα: το θέμα, το θέμα, το θέμα. Με αυτήν τη σειρά.

Ένα από τα καλύτερα θέματα είναι άνθρωποι που είναι ήδη διάσημοι, γιατί με αυτόν τον τρόπο δανείζεστε τη φήμη τους προκειμένου να αυξηθεί η δική σας. Δείτε, π.χ. την Annie Leibowitz, η οποία έχει και το επιπλέον χάρισμα να πείθει διασημότητες να κάνουν ανόητα πράγματα μπροστά στη φωτογραφική μηχανή, όπως το να βγάζουν τα ρούχα τους.

Μια εναλλακτική τακτική, είναι να γίνετε αυτό που πρώτος ένας ονειροπόλος, ο Fellini,, είχε ονομάσει "paparazzo". Βεβαίως, αυτό ενέχει τον κίνδυνο του παράλογου ξυλοδαρμού σας από ανθρώπους που είναι πραγματικά διάσημοι.

Το επόμενο θέμα, που θα σας οδηγήσει σε σίγουρη επιτυχία, είναι οτιδήποτε θεωρείται  ενοχλητικό από όλους εκείνους τους εκνευριστικούς πουριτανούς, οι οποίοι νομίζουν πως η λίμπιντο είναι είδος υγιεινής, ιταλικού design. Όσο πιο εξωφρενικές είναι οι εικόνες σας – μη συμβατικό σεξ, πτώματα και γενικώς νεκρά πράγματα ή τερατογεννέσεις, κατά προτίμηση τα τρία –  τόσο το καλύτερο. Ο σκοπός εδώ, είναι να πετύχετε τον αφορισμό σας από την εκκλησία, να σας αποκηρύξει το εκπαιδευτικό σύστημα ή, ακόμη καλύτερα, να σας χαρακτηρίσει κάποιος βουλευτής διαφθορέα του κοινού αισθήματος περί ηθικής και πνευματικό εχθρό της νεολαίας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι ο Joel-Peter Witkin είναι ένας επιτυχημένος καλλιτέχνης. Οι εικόνες του βρίθουν από κομμένα κεφάλια, ερμαφρόδιτα, πτώματα και μεγάλα στήθη, και είναι τόσο προσβλητικές όσο και ασυναγώνιστες. Αυτό ας σας γίνει μάθημα!

Μετά το σεξ, η θρησκεία αποτελεί ένα καλό θέμα. Χρησιμοποιήστε ειρωνεία, ή θίξτε τομείς όπως πλούτος, ερωτισμός, υποκρισία ή οτιδήποτε παρόμοιο. Εάν γίνει αντιληπτό πως αμφισβητείτε την χριστιανική πίστη και τα εκκλησιαστικά ήθη, θα προκληθεί διαδήλωση για την επανίδρυση της Ιεράς Εξέτασης. Τα δε ευγενή πλήθη θα αφρίζουν στη σκέψη των βασανιστηρίων που θα σας επιβληθούν. Το παράδειγμα προς μίμηση εδώ, είναι ο Andres Serrano, ο οποίος ήταν φωτογραφικά ανύπαρκτος, μέχρις ότου προσέβαλε με έξυπνο τρόπο τους φανατικούς πουριτανούς αμερικάνους, φωτογραφίζοντας έναν εσταυρωμένο μέσα σ’ ένα βάζο με τα ούρα του, απ’ ότι λέει. (Αν και, μεταξύ μας, το κίτρινο υγρό θα μπορούσε κάλλιστα να είναι lucozade ή οτιδήποτε άλλο). Βεβαίως και έγινε διάσημος! Για λίγο…

Εάν δεν έχετε πρόσβαση σε διάσημα πρόσωπα, παράξενους τύπους, εκκεντρικές προσωπικότητες ή τη Lady Gaga (συχνά το ίδιο άτομο), τότε θα πρέπει να καλλιεργήσετε μια σχέση με κάποιον ισχυρό πάτρωνα, ο οποίος, λόγω της θέσης του, θα μπορέσει να προωθήσει την φωτογραφική σας καριέρα. Μια φορά κι έναν καιρό, οι φωτογραφικοί πάτρωνες ήταν και οι ίδιοι φωτογράφοι ή, τουλάχιστον, γνώριζαν πολύ καλά τον τομέα της καλλιτεχνικής φωτογραφίας, πράγμα που δεν επέτρεπε στον οποιονδήποτε ανακήρυττε εαυτόν καλλιτέχνη και μπορούσε να έχει μια φωτογραφική μηχανή, να παρεισφρήσει. Επί παραδείγματι, όταν ο John Szarkowski ήταν αρχι-πάτρωνας στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (το γνωστό ΜΟΜΑ), μπορούσε να συμβάλλει σε εκπληκτικό βαθμό στην φήμη ενός φωτογράφου, απλώς σφραγίζοντας τον ως “Εγκεκριμένο από το ΜΟΜΑ”. Κάποιοι κακοπροαίρετοι, θα μπορούσαν να πουν πως αυτό συνέβαλλε στην δημιουργία ενός είδους κλίκας, που περιελάμβανε τον Gary Winogrand, τον Gary Winogrand, τον Gary Winogrand και τον (τι να κάνει άραγε;) William Egglestone, αλλά δεν έχω γνώμη επ’ αυτού. Τώρα, όμως, που ο Szarkowski μας άφησε, δεν υπάρχει λόγος να τρέχετε με το portfolio σας υπό μάλης, ως το ΜΟΜΑ. Θα πρέπει να απευθυνθείτε αλλού. Όχι, βεβαίως, πως είχε νόημα να το κάνετε όσο ζούσε. Πάντως, μπορείτε να βρείτε κάποιον αντίστοιχο εν Ελλάδι, έτσι ώστε να καλύψετε τις ανάγκες σας, ακολουθώντας το ρητό: “καλύτερα γνωστός στο χωριό, παρά ασήμαντος στην πόλη”. Ο πάτρωνάς σας,  θα μπορούσε να είναι ένας γκαλερίστας, ένας εκδότης πολιτιστικού ή lifestyle περιοδικού ή εφημερίδας, ένας θεωρητικός της τέχνης ή ακόμα και ένας απλός δάσκαλος φωτογραφίας με σημαντικές, όμως, διασυνδέσεις. Θυμηθείτε πως πρέπει να εξασκηθείτε στην λεπτή τέχνη της κολακείας ή/και των βαρυσήμαντων θεωρητικών δηλώσεων και artist statements.

Ένα άλλο παράδειγμα προς μίμηση είναι αυτό του Robert Mapplethorpe, ο οποίος χρησιμοποίησε πανέξυπνα τεχνάσματα και μπορείτε να μάθετε πολλά, σχετικά με το τι πάει στραβά με τις σύγχρονες τάσεις στην φωτογραφία, μελετώντας την πορεία του προς τη φήμη. Ο R.Mapplethorpe ήταν ένας δευτεροκλασάτος φωτογράφος στούντιο, έως ότου γνώρισε, σε μια σάουνα, τον Sam Wagstaff και άρχισε να καλλιεργεί με μέθοδο και αποφασιστικότητα, τη σχέση του μ’ αυτόν.

Θα πρέπει να βρείτε τον δικό σας πάτρωνα, ο οποίος να έχει τις διασυνδέσεις και την κατάλληλη επιρροή, ώστε να προωθήσει την καριέρα σας με τον καλύτερο τρόπο. Δυστυχώς, δεν μπορώ να σας βοηθήσω περισσότερο στο συγκεκριμένο θέμα μιας και ποτέ δεν έχω επισκεφθεί σάουνα ή, αν είχα, δεν θα το παραδεχόμουν δημόσια.

Τώρα λοιπόν, που έχετε ένα portfolio με εξαιρετικές φωτογραφίες σεξουαλικών περιπτύξεων, που ούτε οι ευελπιστούντες στην απαγωγή τους από εξωγήινα πλάσματα δεν μπορούν να φαντασθούν, τώρα που έχετε τον πάτρωνά σας και έχετε κλονίσει τους πυλώνες ηθικής του έθνους, η φήμη σας είναι, λίγο ως πολύ, εξασφαλισμένη. Από δω και πέρα, μπορείτε να εξομαλύνετε και να ραφινάρετε την περαιτέρω πορεία σας ακολουθώντας μια ή περισσότερες από τις παρακάτω στρατηγικές.

Βρείτε δουλειά στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Το σκεπτικό εδώ είναι ότι οι διευθυντές των Σχολών/Πανεπιστήμιων/Κολλεγίων είναι πάντα σε επαγρύπνηση σχετικά με πρωτοποριακά άτομα και δραστηριότητες, που το ευρύ και αδαές κοινό θεωρεί πως καταστρέφουν το μυαλό των νέων. Η πρόσληψή σας θα δώσει νέο έναυσμα στην αγανάκτηση της κοινής γνώμης και θα πυροδοτήσει εκ νέου τη φήμη σας. Επίσης, μια τέτοια θέση εργασίας αυξάνει τις πιθανότητές σας για κρατική επιχορήγηση ή χρηματοδότηση, πράγμα που με τη σειρά του, μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σας από τους αγανακτισμένους φορολογούμενους και πολιτικούς της άκρας δεξιάς.

Αν, όλα τα παραπάνω αποτύχουν στο να αποκτήσετε την πολυπόθητη φήμη, τότε δεν σας απομένει παρά να εγκαταλείψετε τον μάταιο τούτο κόσμο. Δεν είναι καθόλου σύμπτωση το ότι οι πιο διάσημοι φωτογράφοι δεν είναι πλέον εν ζωή. Πάντως, δεν έχει κανένα νόημα να το κάνετε, εκτός αν μπορέσετε να βεβαιωθείτε εκ των προτέρων, πως αυτός που θα ανακαλύψει τα απομεινάρια σας (τις φωτογραφίες σας, δηλαδή) θα είναι και διατεθειμένος να τις προωθήσει (με εκθέσεις, εκδόσεις, ντοκιμαντέρ), έτσι ώστε να ενισχυθεί το δικό του εισόδημα και φήμη. Μάλιστα, μπορείτε να τον βοηθήσετε φροντίζοντας να απαλλάξετε οποιονδήποτε μελλοντικό βιογράφο από όλες τις νομικές ευθύνες, καθώς επίσης παρέχοντας, ως συνοδευτικό των εικόνων σας, και το προσωπικό σας ημερολόγιο, στο οποίο πρέπει να υπογραμμίζετε την εκκεντρική ιδιοφυΐα σας και, φυσικά, τις λεπτομερείς σεξουαλικές σας περιπτύξεις με διάσημους ηθοποιούς, ασχέτως φύλου.

Ναι, ναι, ξέρω … υπάρχουν και ένας ή δύο από σας, που ενδιαφέρονται για έννοιες όπως ομορφιά, αλήθεια, αρετή, ιδανικά, πνευματικότητα και άλλες, χωρίς νόημα, λέξεις, που προκαλούν παράξενες γκριμάτσες και νευρικά τικ στους επιζητούντες τη φήμη. Η συμβουλή μου προς εσάς, αν και μετά βίας αξίζει να ξοδέψω μια ολόκληρη πρόταση σε τόσο λίγους, είναι: ζήστε τη ζωή σας! Ποτέ δεν θα γίνετε διάσημοι! Κανείς δεν θα ασχοληθεί ποτέ μαζί σας. Πάρτε το απόφαση. Είστε αποτυχημένοι!

Σαν κι εμένα …